Terug in Leiderdorp, was De Blanken tussen 1919 en 1924 werkzaam in de grofkeramiek. Hij vervaardigde onder andere dakpannen. In 1925 vestigde hij zich als zelfstandig pottenbakker met een eigen werkplaats aan de Doeswerf. Zijn doorbraak kwam in 1927, na een groepstentoonstelling in De Lakenhal. Hij trok de belangstelling van interieurzaak Metz & Co. die zijn werk in 1928-1929 opnam in de geschenkcatalogus.
Gerrit de Blanken was bezeten van zijn vak, dat hij beheerste tot in de perfectie. Hij mengde zelf klei en experimenteerde met glazuren. Hij combineerde groot technisch vakmanschap met artistiek inzicht. Gerrit de Blanken ontwikkelde een eigen procedé, waarbij hij het glazuur direct op de klei aanbracht. Dit leidde tot prachtige resultaten.
De belangstelling voor zijn werk groeide en hij kreeg behoefte aan een ruimer pand. Dat vond hij aan de Hoge Rijndijk in Zoeterwoude, tegenover het begin van de Does, waar hij van 1929 tot 1955 werkte en met zijn gezin woonde. Hij bouwde daar zelf een oven. Doordat hij bij Boot had leren smeden, kon hij zelf het gietijzeren omhulsel van zijn oven maken. De verhuizing was een goede zet, want nu kon hij exposeren in zowel zijn atelier als elders, zoals bij Metz & Co. In 1955 verhuisde hij naar de Dr. Van Rijnstraat, waar hij bleef werken tot 1 september 1957 en op 16 juli 1961 overleed.
Behalve gebruiksaardewerk, vervaardigde De Blanken ook enkele majolicareliëfs. Zijn producten zijn nationaal en internationaal bekend geworden. Hij verwierf faam doordat hij zo mooi dun kon draaien. Enkele van zijn keramiekproducten werden zelfs bekroond met een medaille.
Bron
“Gerrit de Blanken pottenbakker uit Leiderdorp 1894-1961, virtuoze eenvoud, Claudia Thunnissen, en Rob Sperna Weiland”
