Eind jaren 50 maakte Dordrecht kennis met de vetkuiven, ook wel 'nozems' genoemd. Met hun knetterde bromfietsen maakten ze de binnenstad onveilig. Althans, dat vonden de ouderen die de scheldnaam nozem verzonnen: ‘Nederlandse Onderdanen Zonder Enig Moraal’. De vetkuif werd in model gehouden met veel brillantine. Omdat er nog geen discotheken waren, ontmoetten ze elkaar in snackbars en kroegen, waar met jukeboxen werd geluisterd naar jazz, blues en rock & roll. Hiermee was 's lands eerste hangplek voor jongeren een feit.
Hierna kwamen de Beatniks. De Beat-filosofie van antimaterialisme en soul-search beïnvloedde musici uit de jaren 60, zoals Bob Dylan, de vroege Pink Floyd en The Beatles. Vetkuiven maakten plaats voor haar dat over de schouders groeide en niemand ontkwam aan de uit de VS overgewaaide spijkerbroek.
Weer een andere groep noemde zich 'mods' wat afgeleid is van modernisten. Zij waren verzot op soul, rhythm-and-blues en Britse beat. Hun voorkeur voor mohair pakken, dure leren schoenen en rijkelijk van chroom voorziene scooters werd weerzinwekkend gevonden door hun aartsrivalen, de rockers, die zich bij voorkeur op tot shoppers omgebouwde motorfietsen voortbewogen en genoten van hardrock zoals Deep Purple, Led Zeppelin en Black Sabbath. In 1967 begon de tijd van de Flowerpower. Voor de conformistische bourgeoisie waren de in felgekleurde kleding gehulde hippies langharig werkschuw tuig, losbandig en seksbelust.
De muzikale revolutie
De naoorlogse maatschappij uit de jaren 50 was hiërarchisch en autoritair. De jeugd uitte zijn ongenoegen mede via uiterlijk en muziek, waarin gevoelens van onvrede en de oproep tot verandering luid klonken. De maatschappij was volgens de jongeren ingeslapen en hard toe aan een nieuwe denk- en zienswijze. De jeugd van de jaren 60 dwong democratisering van veel instituties af. Met succes.
Ontmoetingsplaatsen in Dordrecht
Een van de eerste ontmoetingsplaatsen voor de muziekliefhebbende jeugd was het Americain op de Groenmarkt. Club Shiva - later Sprankje Groen - op de Voorstraat had een divers muziekprogramma en was geliefd bij aanhangers van de Flowerpower. Het Beatcentrum aan de Houttuinen was voor het ruigere volk, zoals de rockers, die tussendoor vaak te vinden waren bij cafetaria De Carillon op de Voorstraat.
Hiernaast verscheen club Bibelot die toen aan het Steegoversloot was gevestigd, thans in het Energiehuis. Je had discotheek Het Dolhuys, de Ducdalf, jongerencentrum De Sleutel, Pattapoef aan de Wolwevershaven, de Zwarte Kat in de Stekstraat en het Statenhof, eveneens aan het Steegoversloot. Om er maar eens een paar te noemen.
De Dordtse muziekscene
De kinderen Dicke kregen in hun huis aan de Prinsenstraat muziek met de paplepel ingegoten van hun pianospelende vader. Een aantal broers vormden The Dickson Brothers, die succesvolle countryrock speelden.
In 1965 ontstond de band The Zipps, die zou uitgroeien tot een van de populairste popgroepen die Dordrecht heeft voortgebracht. De band maakte psychedelische muziek en gebruikte projecties van vloeistofdia’s bij zijn optredens. De groep werd in 1971 ontbonden, maar herleefde 28 jaar later met bijna alle oud-bandleden. In 2018 gaven ze hun laatste concert.
De in 1968 ontstane undergroundband Cosmic Dealer zou het succes van The Zipps naar de kroon steken. Men maakte experimentele muziek met een politieke tint en gebruikte attributen zoals gasmaskers en veel rook. In de jaren 70 waren Marakesh en Inca Bullit Joe eveneens opvallende groepen.
Bandjes kwamen en bandjes gingen. Van Indorock via soulmuziek naar hardrock en experimentele muziek - en alles wat daar tussenin zit. Het is onmogelijk om ze allemaal te noemen, wat laat zien dat Dordrecht in de 60's en de 70’s een rijk muziekleven had en daarmee vooropliep in de maatschappelijke veranderingen van die tijd.
