Eddy Jonker- ‘De oorlog gewonnen, de vrede verloren’
Eduard Arthur Jonker is op 16 juli 1920 in Amsterdam geboren. Hij brengt zijn jongste jaren door in Frankrijk en Nederland. Hij gaat in Hilversum naar de lagere school en doet eindexamen aan het Nieuwe Lyceum. Daarna werkt hij bij een bank.
Na de capitulatie in 1940 ontwikkelde zich in gesprekken met twee van zijn zeilvrienden het plan om naar Engeland te gaan. Wij beseften terdege dat er op zee geen schuilplaats is, terwijl de gevaren zich niet beperkten tot de vijand, maar de zee zelf: storm, stroming, veranderlijke wind en de kleine nauwelijks zeewaardige bootjes die even zo grote risico’s waren. De lange afstand die je over een rivier in het donker moest afleggen voordat je de zee bereikte, waarbij anti-onderzeebootnetten en wachtschepen moesten worden gepasseerd en de kustwacht, Duitse motortorpedoboten en vliegtuigen die langs de kust patrouilleerden. Op onze tocht naar Engeland hebben wij inderdaad kennis gemaakt met bijna al deze obstakels.
Op 25 juli 1943 verscheen het 40 ton vrachtschip van Kees Koole, de "Nooit Volmaakt", in Leidschendam en werd onze boot – voor de tocht naar Engeland door de broers Jo en Pier Meijer klaargemaakt op de Van Ravesteijnwerf- in het ruim van het schip getakeld. De boot werd met jute en zakken afgedekt. Via de Vliet bracht Kees Koole de boot vanaf Leidschendam richting het Haringvliet.
Koole werkte in opdracht van het rijksbureau van de Voedselvoorziening en kreeg zijn opdrachten voor het vervoer van voedingsmiddelen van en naar de Zuid-Hollandse eilanden van Tonnie Schrader. In het contract dat Tonnie met Kees Koole had, was opgenomen dat na middernacht niet meer mocht worden gevaren en het schip dan moest afmeren aan de wal of voor anker moest gaan. Deze voorwaarde benuttend zorgde Koole ervoor precies om 12 uur ’s nachts midden op het Haringvliet te zijn, zodat vluchtbootjes ongezien vanaf de wal aan hun reis konden beginnen.
Om de Duitse controle bij de sluizen rond Rotterdam te omzeilen werden wij met een vrachtauto van het rijksbureau van de Voedselvoorziening voorbij Rotterdam gebracht en gingen wij op een stille plek langs het Spui tussen Voorne-Putten en de Hoeksche Waard aan boord van de ‘Nooit Volmaakt’. Koole voer daarna langzaam het Spui af richting Haringvliet. Om even voor middernacht hoorden we het anker naar beneden ratelen. De vluchtboot werd te water gelaten en na een kort afscheid van Koole stapten we met z’n tienen, onder wie een Nederlandse en een boven Nederland neergeschoten Engelse piloot, in ons bootje en voeren het Haringvliet af richting Noordzee. Ze worden op 30 juli 1943 door de Engelse destroyer HMS Garth uit zee opgepikt.
Jonker meld zich op 19 augustus 1943 bij het Recuteringsbureau. Na een gesprek met prins Bernhard kiest hij voor de RAF. Hij krijgt een vliegopleiding in Canada en wordt bij terugkomst instructeur.
Onderscheidingen: Bronzen kruis, Verzetsherdenkingskruis.
Op 4 september 2015 opent hij Museum Engelandvaarders met koning Willem-Alexander in een bunker aan de Bosweg 15 in Noordwijk aan Zee.
Op Nationale Heldendag,17 november 2016, ontvangt hij uit handen van burgemeester Jan Rijpstra de zilveren vuurtoren als dank voor het oprichten van dit museum.
Eddy Jonker is op 17 maart 2020 overleden.
