Ekonomik büyüme
1950'lerde Hollanda vatandaşlarının göçü Hollanda tarihinin en büyüğüdür. Kanada, Yeni Zelanda ve Avustralya gibi ülkelere yaklaşık 350.000 kişi devlet desteği ile göç ediyor. 1960'ların başında, hızlı ekonomik büyüme başlar ve birdenbire Hollanda'nın alabileceği tüm işçilere ihtiyacı vardır. Özellikle imalat sanayinde talep büyüktür. Bu nedenle Hoogovens çelik fabrikaları ve Philips gibi şirketler yurtdışına bakmaya başlıyor. İşverenler geçici işçiler, dolayısıyla “misafir işçiler” adını istemektedirler.
Hollanda'ya gelen ilk işçilerin çoğu İtalya, İspanya, Yunanistan ve Yugoslavya'dan geliyor. Çoğu erkek. 1964'te Türkiye ile bir işe alım anlaşması Türk işçilerini liderlik etmeye teşvik ediyor ve beş yıl sonra Faslı işçiler davayı takip ediyor. Bazı durumlarda, Hollanda hükümeti Fas'taki işçileri toplamak için bir “teftiş komitesi” gönderir. Göçmenlerin çoğunluğu Rotterdam Limanı ve ülkenin doğu kesimindeki tekstil bölgesi gibi sanayi merkezlerinde yaşıyor ve çalışıyor. Birçoğu ağır işçilik yapıyor, uzun saatler sürüyor ve tutumlu koşullar altında yaşıyor.
Geçiciten kalıcılığa
İlk yıllarda, yeni işgücü açık kollar ile karşılandı. Bununla birlikte, bir süre sonra, bazı yerel popülasyonlar, varlıklarının takdir edilmediğini oldukça açık bir şekilde ortaya koymaktadır. Hükümet onları yerleşmeye teşvik etmiyor: fikir şudur ki, işçiler sadece sınırlı bir süre burada olacaklar. Gerçek pratikte, işler farklı şekilde ortaya çıkıyor. İşverenler, imalat sanayinin gerilemeye başladığı 1970'lerde göçmen işçilerin işe alımı resmen feshedilene kadar sözleşmeleri uzatmaya devam ediyor. 1980'lerde, küçülen dünya ekonomisinin etkisi bu gruplar arasında özellikle güçlü bir şekilde hissedilmektedir. Birçok işçi Hollanda'da, özellikle de Aile Birleşimi Yasası (1974) aileleri için gönderme imkânı açtığında Hollanda'da kalmaktadır.
1980'lerden bu yana, Hollanda hükümeti bugüne kadar devam eden bir entegrasyon politikası üzerinde çalışmaktadır. Yeni gelenler çoğunluk kültürüne uyum sağlamalı ve bunlara uyum sağlamalı mı, yoksa kendi kimliğini korurken de entegrasyon sağlanabilir mi? Yoksa entegrasyon bu iki görüşün bir kombinasyonu mu?
Çok kültürlü toplum
Bu büyük işçi grubunun gelişiyle Hollanda bir kez daha göçmenlik ülkesi haline geldi. Hollanda, göçmen işçi akışının yanı sıra, diğer birçok Avrupa ülkesinde olduğu gibi siyasi mültecilere de sığınma hakkı tanıyor. Ayrıca Surinam ve Antiller'den göçmenler de Hollanda'ya yerleşti. Avrupa Birliği içinde Hollanda sınırlarını ortadan kaldırarak işçilerin doğu Avrupa'dan göç etmesine neden oldu.
Çeşitli göç akımları toplum, kültür ve din arasındaki ilişki üzerine ateşli bir siyasi tartışmaya yol açmaktadır. Bu tartışma, Kuzey Amerika'daki 11 Eylül 2001'deki terörist saldırılarla daha da şiddetleniyor. Önemli bir konu İslam'ın Hollanda toplumundaki konumudur. Bu bağlamda tekrar eden bir soru, “Hollanda vatandaşlığı” nın tam olarak neyi gerektirdiği ve Hollanda'nın yeni gelenlere ne ölçüde açık olduğudur.
Toplumsal tartışmaların yanı sıra, göçmen çocuklar hızlandırılmış bir bireyselleşme sürecine eğilimlidir. Bu çocuklar hayatın her alanında bulunurlar. Yine de kötü sosyo-ekonomik koşullar birçok göçmenin toplumda başarılı bir şekilde ilerlemesini engellerken, birçoğu işgücü piyasasına katılım konusunda ayrımcılıkla karşı karşıyadır.
Göçmen işçilerin çocukları, ebeveynlerinin göçünün hayatlarını nasıl etkilediğini araştırıyorlar. Murat Işık, 2018 yılında Amsterdam'ın güneydoğusundaki Türk ailesinin göç hikayesini anlattığı Wees onzichtbaar [Görünmez Ol] adlı romanıyla Libris Edebiyat Ödülü'nü kazandı. Böyle bir yaş hesabı, bu kuşağa aidiyet duygusu verir ve bağlantıyı teşvik eder.
Bu metin otomatik olarak çevrildi.
