Biblija je za hrišćane najznačajnija knjiga koja je ikad napisana jer sadrži istinu koju nam otkriva Bog, odnosno "Reč Božiju". Tokom Reformacije jedno od spornih pitanja bila je polemika oko toga kome je Biblija namenjena. Katoličko sveštenstvo je smatralo da obični ljudi ne bi trebalo da čitaju Bibliju; oni su u crkvi mogli da slušaju tumačenja sveštenika, koji su Bibliju čitali na latinskom. Sveštenici su imali ulogu posrednika između Boga i vernika.
Sa druge strane, protestanti su tvrdili da svaki vernik treba sam da čita Bibliju. Propovednik je prvenstveno sluga Reči Božije koju je čitanjem Biblije i tumačenjem spisa trebalo da prenese zajednici. Ovo je, dakle, značilo da je Biblija morala biti dostupna na jeziku zajednice, i da je njen prevod trebalo da bude što verodostojniji. Reformator Luter je tako oko 1535. godine preveo Bibliju sa izvornih jezika na nemački. Na osnovu Luterovog prevoda je u šesnaestom veku nastao i niz prevoda na nizozemski.
Tokom vremena je u holandskoj protestantskoj crkvi sve više rasla potreba za novim prevodom Biblije koji bi bio zasnovan na originalnim hebrejskim i grčkim rukopisima. Sinod holandske protestantske crkve je 1618. na skupu u Dordrehtu naručio prevod po uzoru na zvaničnu englesku verziju Biblije kralja Džejmsa iz 1611. godine. Sredstva za finansiranje prevoda tražili su od Staleške skupštine što je ona odobrila tek 1626. godine, nakon čega su prevodioci počeli sa radom.
Prevod je bio završen devet godina kasnije, a 1637. godine Državna Biblija se prvi put našla u štampi. U periodu od 1637. do 1657. štampana je u nekoliko stotina hiljada primeraka. Državna Biblija je skoro tri stotine godina bila najvažnija Biblija u protestantskoj crkvi, a i dan-danas postoje crkvene zajednice koje koriste ovu verziju. U međuvremenu je nastalo i revidirano izdanje.
Čitanjem Biblije i slušanjem propovedi velike grupe ljudi su se tokom vremena upoznale sa "jezikom hananskim" Državne Biblije, koji je takođe ostavio veliki trag u nizozemskoj kulturi. Izrazi iz ovog prevoda, poput "na rukama nositi", "u znoju lica svoga" i "melem za oči" postali su sastavni deo nizozemskog jezika.
