Het verhaal en de plek
Overeenkomstig het credo 'wie niet werkt zal niet eten' moesten werklozen in de jaren 30 van de vorige eeuw verplicht deelnemen aan werkverschaffingsprojecten. Ook in Zwolle werden werklozen ingezet, bijvoorbeeld voor de aanleg van sportterreinen en grondwerk voor infrastructurele projecten. Het was zwaar werk. Niet zelden stonden arbeiders urenlang op blote voeten in het water. Het grondwerk voor de aanleg van de Hortensia-straat en Leo Mayorlaan was één van de werkverschaffingsprojecten. In het huidige straatbeeld herinnert niets meer aan wat er destijds is gebeurd.
Het kunstwerk
Kunstenaar Matthijs Bosman heeft de harde en roemloze arbeid weten vast te leggen in een monumentaal beeld in dezelfde grond en op dezelfde plek als waar het werk destijds werd verricht. Als ware het een archeologische vindplaats, zijn nu voetstappen en sporen van kruiwagens zichtbaar: een choreografie van armoede. Iedere stap is een individuele levensweg en een verdwenen verhaal. Samen vormen ze een weer zichtbaar geworden laag uit de geschiedenis.
www.matthijsbosman.nl
