Lange tijd is de behoeftige Capellenaar grotendeels afhankelijk van kerk of vermogende families wanneer hij zorg en/of ondersteuning nodig heeft.
Aan het einde van de 19e eeuw besluit het echtpaar Nolen-Van Cappellen per testament tot het oprichten van een stichting tot huisvesting van 'bejaarde lieden'. Van 1898 tot 1973 doet het Van Cappellenhuis, onder de naam Van Cappellenstichting, dienst als bejaardenhuis voor 14 mensen. Het eerste moderne bejaardentehuis wordt in 1956 geopend: De Rozenburcht.