Voetbalvereniging Heino vervult een belangrijke functie in het sociale leven van veel Heinoërs. Ongeveer 12% van de bevolking is er lid van en nog veel meer mensen zijn betrokken bij het wel en wee van deze echte dorpsvereniging. In 2009 werd het 40-jarig jubileum gevierd met onder andere een nostalgische wedstrijd tussen de voormalige verenigingen Sport Club Heino en HeVo. Een gebeurtenis die recht deed aan het verleden.
Eind 19de eeuw werden de bestuurders van ons land zich steeds meer bewust van het belang van de relatie tussen gezondheid en bewegen. Toen in 1901 de leerplicht werd ingevoerd, maakten ze van die gelegenheid gebruik om het vak "lichamelijke opvoeding" toe te voegen aan het lesprogramma. Ook buiten de scholen zag men in dat sportbeoefening gezond was.
Of dit soort overwegingen ook in Heino een rol hebben gespeeld, is niet bekend. Zeker is dat voetbal de eerste sport was die zich mocht verheugen in de belangstelling van jonge Heinoërs. In 1915 werd Voetbalvereniging Prinses Juliana opgericht. Deze vereniging speelde tot 1922. Daarna voetbalde een groepje jongens tot 1925 als Heinosche Sport Club. Vervolgens werd in 1926 opnieuw een voetbalclub opgericht die de naam kreeg Heinosche Boys. Toen deze club in 1937 overstapte naar de R.K. Utrechtse Voetbal Bond vertrokken diverse goede spelers naar elders. De naam van de vereniging veranderde in de loop der tijd diverse keren: onder andere R.K. Quick, R.K. Sportclub Heino, R.K. Voetbal Vereniging HeVo en in 1954 werd het R.K. Sportvereniging HeVo. De toevoeging R.K. stond er niet voor niets. Het was in die jaren bij elke katholieke vereniging gebruikelijk dat namens de kerk een geestelijk adviseur werd aangewezen. In Heino was dat de kapelaan. Pas In 1965 liet men het predicaat R.K. vallen en ging de club verder onder de naam Sportvereniging HeVo.
Tijdens de eerste jaren van de vereniging werd er gespeeld op een veld aan de Paalweg, waar nu verzorgingshuis het Wooldhuis is. De omstandigheden waren uiterst primitief. Het veld werd ook gebruikt als weiland voor schapen en als stalling van een paard. Kleed- en wasgelegenheid waren er niet. De voetballers kleedden zich om bij café Hassink aan de Canadastraat en gingen van daaruit lopend naar het voetbalveld. Pas na de verhuizing naar Sportpark De Kampen verbeterden de omstandigheden.
In 1948 kreeg Heino er een tweede voetbalclub bij: Sportclub Heino. Deze "openbare" vereniging speelde eerst op een terrein bij de spoorwegovergang en daarna op een veld tegenover de ingang van de Schaarshoek. Ook daar was eerst geen eigen kleedruimte. De spelers kleedden zich thuis of op het veld om. Rond 1951 werd een houten kleedkamer gebouwd met een rieten dak. In het gebouw was geen water en stroom. Wel stond er buiten een grote stenen bak, die werd gevuld met grondwater dat via een pomp naar boven werd gebracht. Via contacten met de Schaarshoek werd een stroomkabel aangelegd, zodat de spelers bij donker toch konden voetballen. Het gras werd in de jaren vijftig gemaaid met een trekker, die diepe sporen op het veld achterliet. Later liet de vereniging er schapen grazen; die hielden het gras kort, maar zorgden ook voor een flinke hoeveelheid mest. De onderhoudsman probeerde dan vergeefs met een schep en een emmer het veld schoon te krijgen.
Tot het begin van de jaren zestig waren HeVo en Sport Club Heino grote concurrenten, wat elk jaar voor legendarische derby's zorgde. Toch drong het besef door dat in een kleine plaats als Heino één voetbalvereniging voldoende was. In 1969 was het zover. Na een reeks besprekingen besloten de clubs samen verder te gaan onder de naam Voetbal Vereniging Heino. De geliefde geelzwarte clubkleuren van Sport Club Heino werden ingewisseld voor het groenwit van HeVo.
Er waren er die moeilijkheden vreesden. Zouden de spelers en het publiek binnen en buiten de lijnen met elkaar op kunnen schieten? Dat viel mee, de fusie werd een groot succes. Op dit moment speelt Voetbalvereniging Heino in de derde klasse van de KNVB. Ze telt bijna 1.000 leden en een wedstrijd van het eerste elftal trekt gemiddeld zo'n 250 toeschouwers. Al meer dan 25 jaar is vrouwenvoetbal een bloeiend onderdeel van de vereniging.
Naast het voetbal is de vereniging bekend om haar vele ontspannende activiteiten, zoals de veldloop, het Gerard Satink toernooi en het internationale voetbaltoernooi Pomp Cup Heino. Een actief vrijwilligersbeleid maakt dat leden zich vanzelfsprekend inzetten voor de vereniging. Bijvoorbeeld voor de bouw van kleedkamers of het onderhoud van de kantine. Opvallend is dat steeds meer jeugdleden vrijwilligerstaken vervullen. Zo zijn er de afgelopen jaren 45 jeugdleden opgeleid tot jeugdscheidsrechter, het hoogste aantal in de Regio Oost van de KNVB. De voetbalvereniging typeert zich niet voor niets met de leuzen "Voetbalvereniging Heino is meer dan voetbal alleen" en "Iedereen is welkom".