Dat de uitbouw van het autosnelwegnet bij Utrecht zoveel weerstand opriep, is geen toeval. De oorspronkelijk geplande weg doorsneed een recreatiebos van grote betekenis, waar veel Utrechtse burgers recreëerden. Dat de zaak zo escaleerde, kwam door de experimenten met inspraak van burgers en doordat het Rijk de gemeente de gelegenheid gaf om mee te denken. Hierdoor kregen de tegenstanders de gelegenheid de besluitvoering te beïnvloeden. Dit veroorzaakte een botsing met Rijkswaterstaat, die niet gewend was dat lagere overheden en burgers zich met de aanleg van wegen bemoeiden.
De strijd rond Amelisweerd illustreert het worstelen met de ruimte in de dicht bevolkte Randstad, waar rust, ruimte en groen schaarse goederen zijn. Belangen van bewoners, de plaatselijke gemeente en het ministerie verantwoordelijk voor het Rijkswegennet komen met elkaar in conflict. Dat dit nog steeds spanningen oplevert, bewijzen de discussies rond de A4 in Midden-Delfland en de A6/A9 bij het Naardermeer en ook de nieuwe discussies over een geplande verbreding van A27. Eenmaal aangelegde wegen trekken zoveel verkeer aan, dat vroeg en laat voorstellen worden gedaan om ze uit te breiden of te verbreden.