Het verhaal en de plek
De Hessenwegen waren de internationale verkeerswegen van weleer.
Duitse kooplieden reden in de 18de eeuw met enorme handelswagens
vanuit Hessen via Hardenberg, Ommen en Dalfsen naar Zwolle en
verder. Omdat de Hessenwagens een veel bredere spoorbreedte hadden
dan gangbare wagens en karren, moesten zij om dorpen heen rijden
door verlaten heidevelden.
Nabijgelegen steden zorgden voor herbergen die accijnzen
opleverden voor de stad. Het huidige wegrestaurant 'De Hongerige
Wolf' herinnert hier nog altijd aan. Na verharding van de zandwegen
verloor de Hessenweg zijn functie. Delen van het traject zoals de
Hessenweg-Oost zijn nog altijd zichtbaar, sommige delen zijn
verdwenen en/of niet meer herkenbaar. (zie ook: www.regiocanons.nl/overijssel/salland/ommen/de-hongerige-wolf)
Het kunstwerk
Het titelloze kunstwerk bestaat uit zes ijzeren gietstukken die verwijzen naar onderdelen van de historische Hessenwagens zoals wielen, as, achterkant en emmer. Ze liggen op betonnen stelconplaten links en rechts verspreid langs de Hessenweg-Oost, bijna als archeologische restanten zoals we nu het rubber van een vrachtwagenband of plastic wieldop in de berm langs de snelweg zien liggen. De zes objecten herinneren niet alleen aan dit verleden, maar verbinden het historische traject ook visueel.
Het gebruik van gietijzer heeft betrekking op het verdwijnen van
het internationale goederen- vervoer met paard en wagen aan het
einde van de 19e eeuw door de uitvinding van het 'IJzeren
paard'. De manier waarop de gietijzeren elementen zijn
vervaardigd, is bijzonder. Het zijn geen exacte afgietsels van
houten onderdelen, maar op ware grootte getekend door de kunstenaar
met purschuim dat als basis diende voor de mal.
De betonnen platen vervullen de functie van een klassieke sokkel.
Deze industrieel gemaakte platen worden tegenwoordig veelal
gebruikt om industrieterreinen of tijdelijke wegen te verharden,
wat weer een stille verwijzing is naar het verdwijnen van de
Hessenwegen door de aanleg van verharde wegen.
De kunstenaar
Guido Geelen maakt voornamelijk driedimensionaal werk in keramiek of gegoten metaal. In zijn werk speelt hij vaak met de manier waarop een beeld wordt gemaakt of hoe hij materiaal gebruikt. Niet voor niets ontving hij in 2000 de Dr. A.H. Heinekenprijs voor de kunst 'voor zijn onorthodoxe wijze' waarop hij het gebruik van klei 'een vernieuwende impuls' had gegeven. Verwijzingen naar het fabricageproces, zoals het laten zitten van gietkanalen in veel van zijn werk, zijn kenmerkend. Ze lijken te tonen dat het hem niet alleen om het realisme gaat maar dat het beelden blijven. Het tekenen met purschuim zoals hij in het werk voor de Hessenweg heeft gedaan past in deze houding. Voor meer informatie over Guido Geelen: www.guidogeelen.com.
Dit kunstwerk is tot stand gekomen in het kader van het project canonkunst onder leiding van het Kunstenlab uit Deventer en financieel mede mogelijk gemaakt door de provincie Overijssel.
